Sam Rezerwat Zielona Góra utworzony został w 1953 roku w skład którego wchodzi wzgórze zwieńczone strzelistą, wapienną skałą wnozszącą się na wysokość 342 m n.p.m. nachyloną od południa łagodnym stokiem, od północy kończąc się stromym urwiskiem. Ze szczytu rozpościera się panorama na okoliczne lasy i zindustralizowany fragment Częstochowy. Jest to ostatnie tak wysokie wzniesienie na płaskowyżu Częstochowskim (zwanym też Wyżyną Wieluńską).
Zielona góra - 342 m n.p.m
Okolica tonie w dość młodych lasach dębowo-bukowych z domieszką sosny w partiach brzeżnych dających miły cień w gorące dni i osłone przed deszczem podczas słoty.
W rezerwacie stwierdzono występowanie 157 gatunków grzybów wielkoowocnikowych, prawie 290 gatunków roślin naczyniowych, w tym około 20 prawnie chronionych.
Z chronionej tu fauny potwierdzono występowanie: wszystkich gatunków biegaczy, ropuch, dzięciołów czarnych, myszołowów zwyczajnych, wilg, zaskrońców, czy tez padalca zwyczajnego. Czasowo występują tu również sarny, zające, dziki, lisy i borsuki.
Entuzjaści kolejnictwa znajdą nieopodal, nieco na północ, ślady starej linii kolejowej, łączącej w przeszłosci Częstochowę z Kielcami, po rozbudowaniu Huty przeniesionej na drugą stronę wzgórza.
Starym nasypem prowadzi czerwony szlak rowerowy, w okolicy którego stoi niegdysiejsza, przebudowana na dom mieszkalny budka dróżnika.
Stara i nowa linia zbiega sie w okolicach dziś już zrujnowanego budynku wspomnianej na początku stacji - Kusięta - skąd warto zacząc wedrówkę po okolicy.
Wprost niewiarygodne jest że jaskinia ta oparła się niszczącej eksploracji tzw. Szpatowców-czyli bezwzglednych wydobywców kalcytu-składnika skałotwórczego-przede wszystkim nacieków jaskiniowych (licznych tu stalaktytów, stalagmitów oraz połaczeniu wymienionych-stalagnatów-z których słynie to miejsce)-wykorzystywanych w budowlance, metalurgiii i szklarstwie-dawniej podstawie częstochowskiego przemysłu.
Obecna długość jaskinii wynosi ponad 150 metrów przy 9 metrach róznicy wysokości.
Obecnie na Zielonej Górze można się powspinać na ponad 40 drogach w przedziale trudności od V do VI.4+. Drogi, sięgające nawet 25 m, są dobrze ubezpieczone. Biegną głównie płytami i filarami. Jest kilka świetnych rys do prowadzenia na własnej asekuracji. Skała jest lita i czysta. Rejon leży w lesie, co latem gwarantuje w cieniu przyjemne wspinanie.
Na północny-zachód od szczytu możemy natknąć się na ciekawą skałę przypominający swoim kształtem kowadło czy grzyba. Właśnie od tego podobieństwa została ona nazwana "Diabelskim Kowadłem".
Na szczególną uwagę zasługuje leżąca u podstawy skalnego masywu jaskinia "w zielonej górze" z zachowaną bogatą szatą naciekową.